آئین مستان

وقتی دلتنگم ، نمیشه برم
من آروم میشم ، با عکسِ حرم ..
قلبم محتاجِ ، یه جرعه نفس
من باشم با تو ، همین منو بس ..
دلتنگی یعنی حال من ...
دلتنگی شد وَبال من ...
دلتنگی سخته واسه اون که هوایی میشه
بی تابی یعنی گریه ها ...
بی تابی بغضِ تو صدا ...
بی تابی یعنی نوکرت کربلایی میشه
حرم حرم حرم  من و اشک و آه
حرم حرم حرم  من و خیمه گاه
حرم حرم حرم  من و قتلگاه ...

چهل شبِ چشم انتظارم

چهل شبِ که خواب ندارم

چهل شبِ میخوام برادر

 رو خاکِ قبرت سَر بزارم

آه .. چِلّه نشینِ داغَم ..

چِلِّه نشینِ دردَم ..

این همه راه رو  اومَدم ، دورِت بگردم ..

ای کاش زانو هام رمق داشت، داداش .. ای کاش بدنم یه ذره جون داشت .. میدونید اینکه میگن ، از رویِ ناقه ها خودشونو انداختن نرسیده به قبر  ... شاید دیده باشید زائرای اربعین  ،۱۴۰۰تا عمود ... می آمدن ، می آمدن ... دیگه از عمود ۱۰۰ به بعد اونهایی پیاده رفتن میدونن، دیگه پاهات مالِ خودت نیست .. دیگه این ۱۰۰ تا عمودِ آخر پاهاتُ میکِشی رویِ زمین ... هی به رفیقت میگی : صبر کن ، بِشین یه ذرّه استراحت کن ، میگه دیگه طاقت ندارم ، بزار برسیم .. بهش میگی : ده دقیقه ..، یه ذرّه آب بخور ، یه ذرّه جون بگیر  ... میگه نه ... تا نِگام به حرم نیوفته نمیشینم .. این هزار و چهارصد .. همچین که نگاهش به حرم میافته شاید دیده باشی  تا میرسیدن از دور ، گنبد و گلدسته را میدیدن ، همه با صورت می افتادن .. همه داد میزدن .. حسین .. حسین .. هنوز صدایِ خواهرش میآد ...

ای تشنه لب ... جانِ زینب ... حسین ..

چِلّه نشینِ دردم

این همه راه رو اومدم ،دورِت بِگردَم

آه .. چِلّه نشینِ داغَم ..

چِلِّه نشینِ دردَم ..

این همه راه رو  اومَدم ، که برنگردم ..

کاشکی همینجا سَرمو بزارم رو خاکِ تربتت، دیگه سَرَمو بلند نَکُنم.. داداش ، مدینه اَزَم بپرسهِ حسینتُ چرا نیاوردی ..؟ چی جواب بِدَم ..

 افتادم از نَفَس اگر چه

با نامِ تو نَفَس گرفتم

هر جوری بود از دستِ نیزهِ

سَرِت رو آخر پس گرفتم ...

آه .. از سَفرِ اسارت ..

از سَفرِ جِسارت..

سوغات آوردم پیرهَنِ رفته به غارت ..

با اینکه هر چی بود تو خیمه ..

 دشمنِ ما از کینه برده ..

راحت بخواب ، عزیزِ زینب

معجرِ خواهر ، دست نخورده

  آه .. خواهرتُ توانِ

گفتَنِشُ نداره

خودت بِخون، حرفهامُو  از چادرِ پاره

اینم داداش .. هرجا اومدن بچه ها تُ بزنن خودم یک نفری ، سِپَر شدم .. چادرم زیرِ دست و پا ، پاره شد .. امّا نگذاشتم لباسِ بچه هاتُ پاره کُنَن ..

 از داغِ تو اگر خمیدم ..

از داغِ دخترت شِکستم ..

سَر پنجه هام اگر که زخمِ ..

قبرِشو کَندَم با دو دستم ....

داداش خیلی بهم سخت گذشت ، تو  تجربه اش رو داری حسین ... تو  برای علی اصغرت  قبر کَندی ، امّا با غلافِ شمشیر قبرِ بچه تُ کَندی .. من تنهایی تو خرابه .. با دستهای زخمیم هی خاکها رو کَندَم ... حسین ... حسین ...

آه .. سَر پنجه هام اگر که زخمِ ..

قبرِشو کَندَم با دو دستم ....

آه .. از وقتی که اسیر شد ..

سه سالۀ تو پیر شد ...

از تازیانه ها تَنِش مثلِ کویر شد ..

فقط همینو بگم ... یه جای سالم تو بدن ِدخترت نموند ...

اِی ... حسین...

یه مرتبه زینب نگاه کرد دید یه دختری داره از علقمه میاد، یه مرتبه نگاه کرد دید یه دختری"بگم چه جوری می اومد؟" یه مشک آبو بغل گرفته،آی حسین،اومد جلو گودال قتلگاه،یه مرتبه صدا زد:بابا،بابا... "دیدی دختر چه زبونی می گیره؟"صدا زد:بابا شنیدم کشتنت،شنیدم با لب تشنه سر از بدنت جدا کردن، بابا شنیدم بهت آب ندادن، بابا پاشو ببین برات آب آوردم،تا این صحنه رو زینب دید،صدا زد: همه ی زن و بچه ها بیان،همه رو جمع کرد،اومدن دنبال این دختر،جمع شدن توی قتلگاه، همه دارن گریه می کنند، همه دور گودال حلقه زدن، یکی خاک تو صورتش میزنه،یکی زیر چادرش موهاشو پریشون میکنه، یکی ناله میزنه،یه وقت دیدن زینب اومد وسط گودال نشست، صدا زد:حالا میخوام براتون روضه بخونم"مگه میشه روز اربعین زینب روضه خون نباشه؟"گفت: حالا همه ساکت باشید، بذارید خودم روضه بخونم، آخه خودم دیدم

همین جا لاله ام را سر بریدن

ملائک از گلویش بوسه چیدن

خودم دیدن همه دور داداشم حلقه زدن، خودم دیدم نیزه دار داره با نیزه میزنه، خودم دیدم یکی با خنجر میزنه، خودم دیدم یکی با شمشیر میزنه.اونی که صدای من رو بلند کرد،دیدم اونایی که شمشیر ندارن، دیدم دامناشون رو پر از سنگ کردن، همه داداشمو با سنگ میزنن، همین جا، دستم رو گذاشتم رو سرم، فریاد زدم: "وامحمدا...واحسینا..." همین جا بود دیدم مادرم فاطمه اومد، کنار بدن عزیزم نماز خوند....

این اشکارو قدرش رو بدون، بمال به این دست و صورتت، این دستت اگه خالیِ،اگه چیزی در محضر اینا نداری،نگی گنهکارم،نکی من کجا حسین کجا؟

حاج رحیم ارباب که از اساتید آیت الله بروجردی بوده،گفت: یه روز دیدم دو تا جوان اومدن دم در مسجد ایستادن، ظاهر خیلی خوبی نداشتن، یکیشون گفت:فلانی اینجا امشب غذا میدن بیا بریم بخوریم، اون یکی گفت: نه بابا اینا هیئت دارن اگه بری توشون باید مثل خودشون بشی،باید سینه بزنی، دوساعت طول میکشه، گفت:حالا بیا بریم ما که کاری نداریم.میگه: این دوتا جوان اومدن، من هواشون رو داشتم، عقب مجلس نشستن، همه دارن گریه میکنن،ضجه میزنن،این دو تا جوان مسخره می کنند، می خندیدن،یعنی چی این سینه زنی؟یعنی چی این گریه؟... میگه:بارها اومدن از جام بلندشم برم اینا رو بندازم بیرون یا تذکر بدم بهشون،باز با خودم گفتم ،خود حضرت زهرا شاید ناراحت بشه،میگه:گذشت،فرداش دیدم این دوتا جوان که دیروز مسخره می کردند و می خندیدن، اول مجلس، هنوز منبری شروع نشده اومدن دو زانو جلو منبر نشستن هی گریه می کنند،هی تو سر خودشون میزنن،ماندم خدایا چی شده؟کشیدمشون کنار گفتم:اون از خنده ی دیشب شما،این از گریه ی امروز شما،چی شده یه شبِ زیر و رو شدید؟ گفت: فلانی دیشب که از اینجا رفتیم خونه، هر دوتای ما با هم این خواب رو دیدیم،خواب دیدیم صحرای محشره، مارو به عنوان گنهکار گرفتن،دست  و پامون رو زنجیر کردن،بستن دارن میبرن سمت آتش،هی التماس ،آقا تو رو بخدا مارو رها کنید، بذارید برگردیم عمل خوب انجام میدیم،گفت: نه اگه میخواستید تا حالا انجام میدادید، میگه ما رو نزدیک آتیش کردن، این داغی آتش به صورت ما می خورد، یه مرتبه دیدیم یه خانمی صداش رو بلند کرد گفت: صبر کنید، یه بی بی اومد، اینارو رها کنید، اینها مال من هستند، اینها آزاد شده ی من هستند، ملک ها مارو رها کردند، گفتیم: بی بی جان ما که یه دونه عمل خوب توی نامه ی عملمون نداریم، چرا مارو آزاد کردید؟ قصه چیه؟ گفت: یادتون هست دیشب اومدید هیئت؟گفت: یادتون رفتید زیر زمین شام خوردید؟ گفت یادتون توی راه پله ها می اومدید بالا،دیدید دو سه تا استکان نبلکی رو زمین ِ،گفتید اینهارو برداریم پای اینها بهش نخوره بشکنه؟ شما به اندازه ی یه جابجایی استکان نبلکی به گردن من حق دارید، به همون اندازه من دستت رو می گیرم...

"بی بی جان می خوای بگم اینا چند ساله سینه زن حسینند؟ بی بی میخوای بگم اینا عمرشون، هستی شون برا حسینِ؟ می خوای بگم این نوکرا دو ماه محرم صفر همه چیزشون رو میذارن کنار،فقط توی حسینیه ها دنبال گریه کردن هستند؟ مگه میشه بی بی مارو نگاه نکنه،مگه میشه بی بی مارو رها کنه؟

آه ای لاله زارِ شش گوشه

داغِ خون خداست بر دل ما

چون رقیه شبیه اُمِ بَنین

حسرت کربلاست در دلِ ما

اربعین شد دوباره جا ماندیم

کار نوکر به اشک و آه افتاد

سمت کربُبَلا به اِذن بتول

دلِ ما هم پیاده راه افتاد

 من یه حرفایی رو نمیزنم، نه تو خجالت بکشی نه من" اصلاً انگار نه انگار امروز اربعینِ، به رویِ خودتم نیار، فقط نگی نفهمیدا .. ما قرارمون اینا نبود .. برا همه عالم جا بود .. برا ما جا نداشتی .. خوب خرابم کردی .. اما من ولت نمیکنم .. ببین ، من برو نیستم، کربلا نشد نشد، اینجارو کربلا میکنیم، من حرم ندیده نیستم .. من میخواستم بیام دورِ کجاوۀ خواهرت .. آخه شنیدم چهل روزه غلام نداره .. من شنیدم چهل روز کسی نبود رکاب براش بگیره .. من میخواستم بیام اونجا دور کجاوه خواهرت نوکری کنم ..

سر خود گرم میکنم چندیست

سه چهار روزِ غصه پیرم کرده، بعضی رفیقام، گُم و گور کردن خودشونو .. گفت میرم یه این ور اون وری، با زائرا که میان برمیگردم میگم کربلا بودم .. جواب مردمُ چی بدم؟.. من کم برا بچه هات خودمو نزدم .. هنوز صورتا جا لطمه هست ..  چکاری کردی با ما .. من از شبی که خواهرت در به در شد .. یه شب بدون روضه خونه نرفتم .. هر یه دونه ای که به بچت زدن منم خودمو زدم ...

سر خود گرم میکنم چندیست

گاه با روضه گاه با حافظ

هر که را دیدم از رفیقان گفت

میروم کربلا ، خداحافظ ...

چه دلی ازمون سوزوندن ، بچه ها ، یه سری به خودمون بزنیم چه خبره؟.. بعضی وقتا میشینم با آقام حرف میزنم، میزنی بزن با کربلا نه .. من به حرمت وابسته شدم .. من یخورده حرمم دیر میشه بد اخلاق میشم .. من به حرمت عادت کردم .. من نجفم دیر شده .. دلم برا اون عقب عقب رفتن تو حرم تنگ شده .. دیدید یه جوری عقب میره انگار جلوش وایساده .. السلام علیک یا ... میرم میام آقا ...

اربعین شد دوباره جا ماندیم

از ره دور اَلسَّلامُ عَلَیْک ..

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یامَذبُوح

شاه منحور اَلسَّلامُ عَلَیْک

تنه بی پیراهن ، سَلامٌ علیک

سر اربابِ من ، سَلامٌ علیک

کشتۀ بی کفن ، سَلامٌ علیک

پاره پاره بدن ، سَلامُ علیک

آه ، ای ماه غیرتی پاشو

جانِ آواره برلب آمده است

از سَفر دل شکستهِ برگشته

پاشو عباس زینب آمده است

حجره داره تو بازار ، امام حسینی، عمده فروش، یه مشتری داشت اهلِ عراق ، هر وقت این میومد مغازش این بهم میریخت ، میگفت بو حسینُ میدی .. وقتی بهش جِنسی میفروخت یه قیمتی میزد، میگفت نوش جونت، هر وقت از جلو حرم رد شدی بگو سلامت رسوند ، یه بار گفت حاجی ، چرا کربلا نمیای؟.. گفت من هر سال با زن و بچم کربلام اربعین ، یه قسمی گذاشت ، تورو به ارباب این بار که اومدی ، قدمت رو چشام ، میخوام عوض این همه زحمت ، یه بار جبران کنم، آدرسُ داد، عراق رفته ها میدونن، اونجا اینجور نیست کوچه خیابون فلان محله پشت خیمه گاه اَبو زَهرا همه میشناسن ، با زن و بچه ش رفت دو سه روز به اربعین کربلا، پُرسون پُرسون پیدا کرد گفتن اون خونه رو میبینی؟ خونه اَبو زهراست ، رسید دید دوتا دره کدومو بزنم ، این در سمت راست رو زد صاحب خونه غریبست ، تا اینا رو دید گفت زَوّارید، گفت آره ، گفت قدمت رو چشام ، گفت نه آقا ، دنبال آدرسم ، گفت این حرفا نیست ، در خونه منو زدی جایی نمیزارم بری .. گفت ممنون شمام ، اما باید برم ، گفت به همین امام حسین نمیزارم بری ، مردم دنبال اینن یه لقمه نون بِدَن زوّار تو اومدی در خونم .. آقا فرستادتت .. تو این گیرو داد، در خونه بغل واشد همون مشتریه، تا این حاجیه رو دید سلام خوش اومدی، اشتباه درو زدی اومد بگیره دستشو ، این پرید وسط گفت نشد، مهمون منه ، گفت آقا رفیقمه .. گفت رفیقت اگه بود در خونه تو رو میزد، آقا به من نگاه کرده .. گفت دیدم داره دعوا میشه یه نگاه به حرم، چیکار کردی با مردم ... حاجی، بخدا نمیزارم بری، گفت دیدم با این رفیق ما بگو مگو، صداشون بالا رفت، یه چیزی در گوشش گفت دیدم این رفیق ما گفت باشه، به تو میرسه، گفت خوشحال اومد طرفم گفت دیدی مهمون منی .. خوش اومدی، بخدا نمیام، تا نگی بهش چی گفتی، اصرار، گفت راستش تازگی، طایفه و عشیرۀ اینا ، جوون منو کشتن، رسم عراق اینه، تا یه خون ازشون نگیریم کوتاه نمیایم .گفت در گوشش گفتم اگر بزاری بیان، از خونِ جونم میگذرم، گفت همون جا افتادم، کاش شما عاشورا اینجا بودید ..

یه جوون، خونشو ریختن، زناشونو آوردن جلو، داد میزدن کِل بکشید، آقاتون دست به کمر شد .. صدا میزد بابا .. صدا قح قحه شونو میشنوی؟ پاشو  عمت داره میاد ...

خیزو ازجا  آبرویم را بخر ...

خیلی نگران نامحرم بودی؟ خیلی نگران بودی زینب، تو نامحرما نیاد، پس خوب شد نبودی، دم دروازۀ شام .. دست زیر چونه زده بودن ...

راهمان از گذرِ برده فروشان افتاد

این همه چشم خریدار خدا رحم کند ...

حسین ...

برگَشته ام به کرببلا یا أخی الغریب

بی تو دِگر فِتادم از پا أخی الغریب

قدم ز غصه هایِ تو تا شد أخی الغریب

بعد از تو نیست خیر به دنیا أخی الغریب

یک اربعین پس از تو بلا دید خواهرت

رفتی و بعد تو چه ها دید خواهرت

باید این شبا تو کمک بدی ، خیلی از رفیقامون نرفتن گفتن بمونیم روضه ها خالی نشه .. از صبح این ور اون ور دارم داد میزنم، به اربابم هر چی دادن میزارم وسط، هرچی هم تو این چند روز دلت سوخت بزار وسط ، من میگم، یه ثواب اونی که رفته میبره ده تا ثواب توی نرفته ، وقتی تَقَلّا برا رفتن میکنی بی بی میگه جانم .. چند تا تون به این و اون رو زدید نشد .. رفیق میشناسم، به صاحب کارش گفته حقوق یه ماهَ مو نده، سه روز برم بیام ... هواست به ما هست یا نه؟ میدونم سرت شلوغه اما منم دل دارم .. میخوام این دوسه تا بند و با من بیای ها،

آورده ام کنار مزارت سر تو را

 از ساربان گرفته ام انگشتر تو را

 دق داده اند بی صفتان مادر تو را

از بس زدن در همه جا خواهر تو را

یک دم نظر نما که تن من شده کبود

رفتم به شام در بر من محرمی نبود

رسیدن کربلا ، زنایِ بنی اسد غوغا کردن، چند جا زنا خیلی به آل الله خدمت کردن .. یکی اینجا بود ، زنا بنی اسد رفتن به مرداشون گفتن نمیرید ما میریم .. تن بچه هایِ زهرا رو زمینِ .. دور تا دور قبرا آماده ، الآن صاحبایِ قبرا میان نگاه کردن دیدن از دور، دونه دونه، مثل برگ خزان .. از بالا مرکبا، با صورت میان پایین .. دویدن زنا ... رسیدن به اولی خانم پاشو، اینجا که قبری نیست ، قبرا جلوست، صدا زد برو کنار، کجا بودی ظهر عاشورا .. قاسمم همین جا تیکه تیکه شد .. دیدن اینا آروم نمیشه رفتن جلو تر ، خانم پاشو .. قبرا جلوست، گفت برو کنار .. کجا بودی برادرم علی اکبر رو همین جا عربا عربا ... دیدن نه، کار جمع نمیشه، بریم سراغ بزرگتر اومدن بالا سر زینب، خانم شما بزرگید ، پاشو قبر جلوست، خانم جیغ کشید .. برید کنار .. کجا بودید صبح یازدهم .. اسباشونو نعل تازه ... اینقدر رو تنش دُوُندَن ... همه صحرا بوی حسین .. آه ...

بالاخره اومد بالای قبرا ..

از دوریت حسین گریبان دریده ام

رفتی و بعد تو، چه بلایی، کشیده ام

من ناسزا  ز دشمن زهرا شنیده ام

دشمن تر از یهود به حیدر ندیده ام

از آتش یهود به سرها نشانه است ...

دم دروازۀ شام، اومد گفت یا شمر، من از تو تاحالا چیزی خواستم، نه والله" یه خواهش دارم، بگو مارو از شلوغی نبرن، بازار نبرن، یه بار بحرف خانم گوش کرد، تا مسیر عوض شد، خانم دوید، بگو از بازار ببرن .. اونجا نه ، محلۀ یهود ...

از آتش یهود، به سرها ، نشانه است

بر گونه هایمان اثرِ تازیانه است

عرض روضه ام یه جمله است. همه رو آروم کردن، دو نفر آروم نمیشدن .. یکی ربابه .. هر چی دست رو سرش، خانم آروم، بچم کجاست؟..  هر کی یه قبری رو بغل، بچم کجاست؟.. امام سجاد اومد آرومش کرد، خودم گذاشتم رو سینه ش نگران نباش جاش خوبه .. رباب آروم شد، اما سکینه آروم نمیگرفت .. هی میگفت وینَ عمی .. یه ظرف آب برداشت رفت سمت علقمه عمو پاشو .. پاشو .. آب برات آوردم .. عمو آب فرات ...

اِی سایۀ بلند تو بر سر بلند شو

جانم شود فدات برادر بلند شو

پس داده اند چادر مادر بلند شو

زخم جبین من شده بهتر بلند شو

بنگر چگونه از غم تو سال خورده ام

برخیز تا کنار مزارت نمرده ام ...

یادم نمیرود که چه دیدم ز روی تل

من نالۀ بُنَیَّ شنیده ام زِ روی تل

فریاد یا حسین کشیده ام زِ روی تل

 بر سینه ات نشستُ دویدم ز روی تل

آن نانجیب خنجر خود را بُرون کشید

رأس تو را مقابل من از قفا برید ...

بگو چه کار کنم تا که دست و پا نزنی ...

دانلود قسمت اول

دانلود قسمت دوم

من زینبم از صحنه های جنگ اومدم
از فتح شهر فتنه و نیرنگ اومدم
سرافراز ولی دلتنگ اومدم
عباس نبود سرِ رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن
وای حسین حرف بود که شنیدیم
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
عباس نبود سرِ رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن
وای حسین حرف بود که شنیدیم ،
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
من از چهل شامِ سیاه و تار اومدم
از زجر سرگردونی تو بازار اومدم
با این چشای خونبار اومدم
عباس ندید سنگایِ روی بامو
عباس ندید نالۀ دخترامو
عباس ندید هلهله هایِ شامو
وای حسین هیچ کسی توی بازار
حالم رو نفهمید
اشکامو ندیدی ، ولی خدا دید
 عباس نبود سر رامون نشستن
عباس نبود دست ماها رو بستن
عباس نبود فرق منو شکستن  
وای حسین حرف بود که شنیدیم
سنگ بود که می بارید
مشت بود که می اومد ، ولی خدا دید
من اومدم با نیزه ها دنبال سرت
تو اومدی با سر به دنبال دخترت
منو کشت غمِ یاسِ پرپرت
من بودم و گریه و آه و ناله
من بودم و تنِ کبودِ لاله
من بودم و جنازه ی سه ساله
وای حسین از بس که کتک خورد ،
از بس که نخوابید
جونش به لب اومد ولی خدا دید
حسین...

بگیر جان مرا بر همین تراب حسین

که جان بگیرم از این لطف بی حساب حسین

 یه دونه حسین امروز بیشتر بگی غنیمتِ، معلوم نیست اربعین سال دیگه نَفَسی باشه، من یه جوری میخوام حسین بگم،اگه سال آخرِ که اربعین زنده ام بتونم یه یاحسین بیشتر بگم

نه نای ماندن دارم .....

چندین میلیون زائر میگن رسیدن کربلا، این زائرا همه یه طرف، زینب یه طرف، این زائرا که رسیدن کربلا تو راه خیلی پذیرایی شدن، بهترین غذاها،بهترین رسیدگی ها،کافی ِ بفهمن زائر یه خار تو پاش رفته، همه سبقت می گیرن مداواش کنند،اما یه نفر نگفت:زینب چهل روزِ داره کتک میخوره و تازیانه میخوره

نه نای ماندن دارم نه روی برگشتن

اگه مدینه بپرسه: حسینت رو کجا گذاشتی اومدی؟

مخواه تا که بمانم در این عذاب حسین

ندیده مثل شب و روزهای زینب را

به عمر خویش نه ماه و نه آفتاب حسین

اسیر دردم ،اسیر غمم، چهل روز است

چهل شب است، ندارم به دیده خواب حسین

داداش چهل شب ِ نخوابیدم،میدونی از کی دیگه نخوابیدم؟ "اهل روضه اید همه ی شماها، اربعین یعنی مرور روضه های گذشته،چون همه ی روضه ها رو امروز زینب برا حسین خونده، اربعین یعنی از اول محرم هر چی روضه شنیدی دوباره تکرار کنی و داد بزنی" داداش میدونی از کی دیگه خواب از چشمام رفت؟ از اون وقتی که دیدم دست به کمرت گرفتی، دیدم از علقمه داری برمی گردی، دیدم صدای غصه و ناله ات همه ی کربلا رو گرفته

{دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد

چشم حرامی با حرم رو برو شد

بیا برگرد خیمه ای علمدارم

من و تنها نگذار ای کس و کارم}

حسین......

چهل شب است که میگویم السلام علیک

چهل شب است که نشنیده ام جواب حسین

این جوری نبوده ، این مصرع رو من قبول ندارم، حسین جان من که یادم ِ هر موقع تو رو صدا زدم جوابم رو دادی،کافی بود بفهمی دل زینب برات تنگ شده،هر موقع حس می کردی بهانه ات رو گرفتم،حس می کردی باید یه نگاه کنی، یه نیرو به زینب بدی خودت رو نشونم میدادی، دروازه ی کوفه دیدی همه دارن سنگ میزنن، دیدم سرت بالا نیزه ها داره قرآن میخونه،"روز سکوت نیست امروز، امروز بچه های حسین با اشاره حرف میزدن،چون صداشون در نمی اومد" داداش! مگه میشه سری که بالا نیزه قرآن بخونه با خواهرش حرف نزنه؟ من با نگاه باهات حرف زدم، دیگه کجا من رو نگاه کردی؟ داداش یادتِ، اونجایی که من رو بردن محله ی یهودیا،من و بردن کوچه و بازار،چشمت به زینب افتاد چشمات رو بستی،اما داداش هرچی یادم بره، این آخری رو یادم نمیره،داداش! اون شب هم که اومدی خرابه،میخواستی دل دخترت رو آروم کنی،دیدم سر بریدت رو از روی خاک برداشت

بابا!

دخترت از دنیا بریده

بدون تو خوشی ندیده

ببین همه موهام سفیده

بابا!

حسین واسه دخترت اومدی،اما دل من رو بردی، وقتی نگاه کردم دیدم سر یه طرف افتاد، دخترت یه طرف، ناله زدم:حسین..........